p kleuterjuf

life energies • social motives • caring communities

PERSPECTIVES

“VEEL KINDEREN GROEIEN OP IN EEN PRIKKELARME OMGEVING.”

- Kleuterjuf basisschool Bloemhof -

Mondspieren niet ontwikkeld

"Leerling E. kon niet praten. Had simpelweg zijn mondspieren niet ontwikkeld. Zes jaar. Geen Nederlands, geen Turks. Zijn moeder zat in een sociaal isolement. Iemand van Samen op School ging in de klas met hem aan de slag. Deed me voor hoe ze hem leerde praten. Dat is zo belangrijk, daar ben ik niet voor opgeleid en zo leer ik heel praktisch hoe ik hem vervolgens verder kan helpen. Als je zulke kinderen hebt, vraagt dat een extra stuk specialistische begeleiding. Zelfde geldt voor kinderen met ADD, autisme etc. Die krijg je er nu bij maar hoe zorg je dat leerkrachten leren hoe ze daarmee om kunnen gaan? Ik heb een kind dat slechthorend is. Een heleboel kleuters die de taal niet beheersen. Wel een schat van een groep trouwens hoor. Hele lieve kinderen.

Zijn echte moeder woont in Marokko

Ik zie aan een ander kind (Y.) dat verdriet begint los te komen. Worden opgevoed door een tante die het best bedoelt maar nogal dogmatisch is in het geloof. Niet zijn echte moeder, want die woont in Marokko. Heeft daar ook kinderen. Y. bleek ook nog een zusje te hebben maar die woont ergens anders. Hoe het precies zit weet ik niet. Vandaag, nadat hij dus twee dagen thuis was geweest zag ik verdriet bij hem. Ik heb wat met dat manneke. Zijn broertje zit in groep vier. Was bijna onhandelbaar. Werd voor straf even bij mij neergezet. Maar wat bleek, hij was dolblij om bij zijn broertje te zijn. Het was dus een beloning om hier te komen spelen. Dus vanaf dat moment als hij zich goed gedraagt mag hij even tien minuutjes bij mij komen om met zijn broertje te spelen.

Niet tot zes tellen

De moeder van S. heeft borstkanker en kreeg tijdens de chemo een hartinfarct dus mag geen kuur meer. Je merkt het zo aan dat kind. Mist liefde en aandacht. Is afwezig en trekt hele gekke bekken en vraagt op een wat minder sociale manier aandacht. Een ander kind, J. is de jongste thuis. Zit voor het tweede jaar hier. Hij wordt vijf en kan niet tot zes tellen. Is heel vaak ziek geweest. Langzaam. En niet dom maar een dromer.

Nieuwsgierigheid

Veel kinderen groeien op in een zeer prikkelarme omgeving. En juist tussen nul en vier jaar is het zo belangrijk een basis te leggen voor leren. Ze nieuwsgierig te maken. Alert zijn. Zintuigen gebruiken. Ben je wel eens thuis geweest bij deze gezinnen? Keurig netjes. Geen speelgoedje op de grond. Het valt me op dat Marokkaanse moeders meer doen met hun kinderen. Turkse moeders zitten meer bij elkaar. Behalve de hoger opgeleide ouders natuurlijk. Het goede voorbeeld wordt niet van huis uit gegeven. We proberen ouders te betrekken maar soms voelt het als pamperen. Voor sommige ouders is ons continurooster de reden om hun kind hier op school te doen.

Kinderen leren door te spelen

Een ander kind hier speelt niet met de anderen. Het enige contact met klasgenootjes is slaan en spugen. Hij slaat zijn handen voor zijn oren als hij iets niet wil horen. TV kijken is het enige wat hij leuk vindt. Gebeurt thuis ook veel. En dat is zonde want kinderen leren door te spelen. Zelf te ontdekken. Niet door ze te vertellen hoe dingen gedaan moeten worden maar laten ervaren. We doen hier binnen het VDA veel met kleuters. Drama, tuinles, beeldend, muziek, judo en dans. Zo belangrijk voor die kinderen.

Dankbaar voor aandacht

Kinderen hier weten vaak niet hoe ze zich moeten gedragen. En er is een zeer beperkte basis qua kennis en ervaringen. Zeer smal. Die eerste jaren willen kinderen graag steeds meer zelf doen. Geef je ze die ruimte dan niet, dan doen ze niets meer zelf.

Er zijn veel kinderen die geen woord Nederlands spreken als ze hier op school komen. Dan werk ik met handen en voeten. Ik communiceer met mijn ogen en geef heel gericht korte instructies. Ze leren het snel genoeg. En daar waar ik aan kan sluiten bij hun belangstellingswereld van het kind dan spring ik daar op in.

Ik zie veel meisjes met weinig zelfvertrouwen. Dat is iets waar ik ook meteen iets mee doe. Hoe haal ik jou uit je verlegenheid? Ik probeer te zorgen dat die meiden lekker bekkig worden. Kom voor jezelf op. Jij mag er zijn. Gaandeweg het schooljaar sluipen de regels er langzaam in. Luisteren naar elkaar. Een stille vinger. Er wordt weinig naar deze kinderen geluisterd. Ze zijn zo dankbaar voor aandacht.

Dillema's

A. vertelde eens in de kring: 'Mijn broertje wordt geslagen door mijn moeder en dan slaat ze onder zijn voeten.' En vanmorgen kwam er een op school met beschimmeld brood. Ik heb altijd crackers hier. En het kan erger hoor, dan komen ze met niets.

Het is me een keer gebeurd dat ik een ouder aansprak over het gedrag van het kind waar het mis ging. Het kind is daarna geslagen. Vreselijk vond ik dat. Ik heb met dat kind zelf afspraken gemaakt over een volgende keer dat hij niet zou luisterde. Maar ik heb hem beloofd het nooit meer aan zijn ouders te vertellen. Sindsdien vertrouwt hij me blind."

"Als er verdriet is, maakt delen minder. Als er blijdschap is maakt delen meer."

gesprek verenigingsbestuur Birlik, Bloemhof

Twee jongetjes op hun sokken

een beeld

Het verloren gaan van complexiteit en nuance als basis voor populisme (video)

vraaggesprek met Nelleke Noordervliet n.a.v. kameropera ‘Het Ware Geweld’.

Jongens als troonopvolgers

gesprek met een innovatief jongerenwerker

“Mijn neef wilde ineens naar Syrië"

gesprek met een taxichauffeur

“Het zijn stuk voor stuk straatkinderen. Ze lossen problemen ook echt anders op.”

gesprek met een leerkracht die de overstap maakte van een school in Rotterdam Noord naar Zuid